In de groen-oranje spotlight: Pleuntje Kleintjes
16 February 2021
Om het groen-oranje vlammetje levend te houden, interviewen we tot en met en tijdens carnaval een aantal Kruiken en Kruikinnen die net als jij carnaval enorm missen. We spreken met deze Kruiken en Kruikinnen veilig via de webcam.
Vandaag Pleuntje Kleintjes (28). Ze komt uit een echte carnavalsfamilie. Haar vader is Fons Kleintjes en haar opa was Prins Fons d’n Irste. Pleun woont lekker centraal op het Piusplein en mist daardoor carnaval des te meer. Het groen-oranje uitzicht hád zo mooi kunnen zijn. Carnavalsvierder, kroegtijger en familiemens, vandaag in de spotlight.
Wat vind jij zo mooi aan carnaval?
“Ik raak er nooit over uitgepraat. Het is een gevoel wat je samen hebt. Ik werd als baby al meegenomen. Sterker nog: ik werd geboren tijdens carnaval. Mijn vader was toen voorzitter van de Raad. Ze zijn toen met de hele Raad van Elf naar het gemeentehuis gegaan om mij en mijn tweelingbroer Fons aan te geven. Opa was daar ook bij. Dat begin past ook zo mooi, omdat ik zelf ook zo van carnaval hou!
Papa en mama zijn altijd actief geweest binnen de Stichting. Opa is Prins geweest, dus we zijn nogal een carnavalsfamilie en dat zijn we nog steeds! Als kind heb ik jarenlang meegelopen met de Kènderstoet, zelfs nog toen we eigenlijk al te oud waren. Door de familie zijn we steeds meegelift en hebben we allemaal bijzondere dingen meegemaakt. Toen papa chef du Pap was bijvoorbeeld, gingen we nog meer bezoeken doen. En ja… waarom ik het dan zo mooi vind? Het is altijd weer een samenkomst. Voor mij met familie. Neven en nichten komen bijvoorbeeld elk jaar terug uit Amsterdam of Utrecht. Mama is vorig jaar helaas overleden, maar de band met mijn vader, mijn broer Fons en mijn zus Maud is natuurlijk super sterk en tijdens carnaval nog nét wat sterker. Naast familie heb je ook allemaal leuke (carnavals)vrienden die je ziet. Samen ga je los! Ik vind de omschrijving van één van de eerdere mensen in deze Spotlight serie wel mooi. Het is net als samen kijken naar het Nederlands elftal. Dat gevoel dat je allemaal zin hebt in hetzelfde.”
Hoe vier jij normaal carnaval?
“Ik werk in de zorgsector, maar mijn passie en mijn hobby is werken in de horeca. Dat is ook de reden dat ik nooit bij een carnavalsvereniging heb gezeten. Dat gaat gewoon niet als je in de horeca werkt. Ik heb ruim zes jaar bij Bolle, drie jaar bij Villa Pastorie en vijf jaar bij De Baret gewerkt. Dus ik combineer altijd werken met feesten tijdens carnaval. Werken met carnaval is super leuk! Natuurlijk is het hard werken, maar het is ook gewoon betaald feestvieren. Je doet net zo hard mee als de rest. Je drinkt alleen iets minder, met de nadruk op íets. Bij de Baret verzamelen zich ook veel vrienden van me. Die maken dan van De Baret een soort stamkroeg.
Los van het werk, heb ik altijd een soort vast schema. Vrijdag ga ik óf Dweilen, óf werken bij de Baret. Tijdens evenementen werk ik daar nog steeds, dus dat ga ik volgend jaar ook gewoon weer doen. Veel te leuk om mee te stoppen! De stichtingsevenementen vier ik met mijn familie en vrienden. Zaterdag gaan we met iedereen naar d’n Inhaol, daarna het Haandeschudde om dan carnaval te gaan vieren op het Piusplein. Dan kom je op zondagochtend om 4 uur, half 5 thuis, om me niet lang daarna te melden als jurylid voor d’n Opstoet. Dat vind ik echt leuk om te doen! Ik ben daar een paar jaar geleden voor gevraagd. Er zaten vrienden van mij in de jury en ze waren op zoek naar wat jongere mensen, voor de balans. Als je jureert, bekijk je de optocht echt heel anders, veel bewuster. Ik laat mijn vrienden en familie weten waar ik sta sta te jureren en we maken er dan altijd een mooi feest van. En dan ’s avonds weer vol op stap natuurlijk!
Maandag is voor mij wel een ‘make or break dag’. Óf ik ga goed, óf ik moet mezelf bij elkaar rapen. Het is zo’n tussendag, maar wel met mooie tradities. De eerste is de Kruikenviering, wat vroeger de Kruikenmis was. Vroeger gingen we daar met oma altijd naar toe. Na de viering, verzamelt onze hele familie zich voor de kerk. Dat is altijd een mooi moment. En dan natuurlijk Kaajbaande op de Korte Heuvel! En dan heb je een uitdaging. Er zit altijd een lang gat tussen het Kaajbaande en Kruikenstad in Koor. Dat is zo’n punt dat ik meestal even naar huis ga om bij te komen. En dat moet ook wel, want Kruikenstad in Koor is geweldig! Daar kun je niet anders dan los gaan! Ik vind het zo goed dat ze dat evenement helemaal uitgebouwd hebben. Daar komt echt alles wat carnaval is samen. Jong, oud, verenigingen en al mijn familie en vrienden. Alles en iedereen staat mee te Blèren. Ik ben altijd helemaal schor de dag erna. Ik sta zó te schreeuwen!
Dinsdag gaan we natuurlijk kijken naar de kindjes tijdens de Kènderstoet. Daar heb ik goede herinneringen aan! Ik heb van mijn vierde tot mijn veertiende meegelopen. Samen met kinderen van vrienden van papa en mama. Ik kende die kinderen ook allemaal heel goed, want we gingen ook samen op vakantie! We maakten er als kind ook echt veel werk van. Knutselen deden we allemaal ook echt zelf. Zo kan ik me nog herinneren dat we allemaal rondliepen als muzieknoten, want we waren ‘de vrolijke noot’. We deden natuurlijk mee voor het plezier, mar we hebben ook vaak een prijs gewonnen. En mijn ouders liepen trots mee. Op zondag keken we altijd trots als zij in de optocht meeliepen en op dinsdag waren ze trots op ons. Toen ik te oud werd om mee te lopen, ben ik vooral door mama mee gaan helpen bij de Kènderstoet. Zij zat toen in de jeugdcommissie dus zijn Fons en ik gaan helpen met begeleiden, inschrijvingen en jureren. Dat meelopen in de Kènderstoet is echt een mooie jeugdherinnering. We spelen al jaren met het idee om met een aantal kids van toen nog eens mee te lopen met de grote optocht. Misschien komt dat later ooit nog…
Als de Kènderstoet afgelopen is, gaan we met iedereen naar Boeliekroelie op het Piusplein. Dat is altijd vaste prik. Dat is voor mij een familie- en vrienden dag. Dan zie je elkaar daar! Met de familie en vrienden vervolgens naar Italiaans restaurant Tredici. Dat is zo’n traditie geworden. Zit altijd vol met blaaskappellen en mensen die je kent. Dansen op tafel! Heerlijk! Dan nog twee uur knallen op de Heuvel tot Et Sebiet. En dan naar huis. Althans, de rest van familie gaat naar huis. Ik duik terug De Baret in. Daar komt dan het hele personeel afzakken. Dat is het echte afscheid, want de kroeg is mijn CV.”
Wat ga je het meeste missen aan carnaval?
“Ja… Ik denk toch echt wel de saamhorigheid en de chaos. Het ‘laat maar gaan’. Ik zie wel wat er gebeurt. Tilburg het dorp. Je komt zo veel mensen tegen die je al lang niet gezien hebt. De muziek is anders. Iedereen heeft een warm groen-oranje hart. Het is ook Tilburgs: ons feestje. Dat deel je met elkaar. Dat gevoel kun je niet onder woorden brengen. Gewoon alles is OK. Als ik tegen iemand aanloop met een biertje, dan is het: ‘Proost’. In de kroeg is het ook altijd gewoon feest zonder gedoe. En daarnaast ga ik het samenzijn met de familie missen. Ook de tradities, de vastigheid van mijn ‘soort van schema’. Ik heb nu al twee jaar de optocht niet kunnen jureren en dat is echt jammer.”
Hoe hou jij het groen-oranje vlammetje brandend?
“Ik versier mijn huis. De vlag hangt buiten. Dat heb ik vroeger van papa en mama al geleerd: huis versieren en de vlag uit! Dus die traditie heb ik overgenomen en ook dit jaar vol gehouden. Ik heb raamstickers en serpentine voor het raam hangen. Afgelopen vrijdag heb ik met en voor vriendinnen een online carnavalsbingo georganiseerd. Dat was een mega succes! Ik heb de livestream opgenomen en later terug gekeken. Ik zei tegen mijn vriendinnen: Had iemand me maar een time-out gegeven. Haha! Je ziet mij alleen maar drinken, springen en hyper zijn. Toen had ik wel echt het carnavalsgevoel. Ik stond te hossen in de woonkamer met disco lampen om me heen.
Ik ben ook in groen-oranje sjaal met papa en Maud gaan wandelen in de Piushaven. Ik heb ook met de familie in vol ornaat ’t Opstoetje gekeken. We proberen zo veel mogelijk dat gevoel op te wekken. Bij vrienden langs gaan en op de stoep een Schrobbelèrtje drinken. Livestreams meemaken, connectie zoeken. Gisteren met een vriendinnetje uit Amsterdam nog om 11 over 11 gebeld terwijl we met een Schrobbelèrtje op de bank zaten. En gisteren heb ik gewoon Kruikenstad in Koor op tv gekeken. En mijn doel is geslaagd! Ik ben op dinsdag gewoon schor. Net als normaal!”
