Prins Robèrt blijft zichzelf én Kruikenstad trouw
11 November 2016
“Er zijn heel veel momenten waar ik nu al naar uitkijk”
“Ik mag het weer doen en dat is een voorrecht! Veel mensen denken dat ik zomaar kan zeggen: “ja, ik wil nog wel een jaar door”. Maar dat is absoluut niet het geval. Als Prins van Kruikenstad moet je opnieuw gevraagd worden en er is niets waardoor je dat kan beïnvloeden, als je dat al zou willen. Je kunt alleen je best doen en je taak naar eer en geweten vervullen. Om vervolgens af te wachten of de Prinsecommissie zich weer bij je meldt.
Het is zestien jaar geleden dat een prins (Joep d’n Twidde red.) deze functie voor een derde jaar op zich nam. Dat gegeven zegt mij wel wat. Het is erg prettig om het vertrouwen te krijgen van de Carnavalsstichting en de Prinsecommissie. En ja, het is ook bijzonder fijn om te weten dat de manier waarop ik invulling geef aan mijn rol, blijkbaar aanspreekt. Vooral omdat ik de afgelopen twee jaar dicht bij mezelf ben gebleven, beschouw ik deze derde termijn als een groot compliment.”
Er is geen twijfel mogelijk. Prins Robèrt d’n Irste heeft zeker minstens zoveel energie als in 2015, het jaar waarin hij samen met Adjudant Jeroen Haarselhorst begon aan zijn avontuur als vierentwintigste Prins van Kruikenstad. Het is eind oktober en Robèrt zit thuis ontspannen aan tafel. Samen met Jeroen, want ook dit jaar heeft hij die als zijn rechterhand gekozen. Kort informeel bijpraten maakt meteen duidelijk dat er in de afgelopen twee jaar veel onvergetelijke herinneringen zijn gemaakt. Want er zijn anekdotes te over.
Ruimte voor spontane acties
Robèrt: “Terugkijkend ervaar je het tweede jaar als Prins intenser dan het eerste. Je staat er meer ontspannen in. Je weet beter wat er komen gaat en wat er van je verwacht wordt. En juist daardoor is er ook meer ruimte voor spontane acties en geeft het helemaal niets als alles toch ineens anders loopt dan gedacht. Zo besloten we een ernstig zieke carnavalsvierder een bezoek te brengen. Zoiets is emotioneel en relativeert de zaken snel. Het staat in groot contrast met het Carnavalsfeest dat zich gelijktijdig in de stad afspeelt. Maar toch was het erg mooi en ben ik blij dat we het gedaan hebben. Iets compleet anders en luchtigers: de Prinsewagen die er vorig seizoen tijdens d’n Opstoet spontaan mee ophield. Dat gat tu
ssen ons en de rest van de stoet werd maar groter en groter. Er leek even geen oplossing in zicht. Dus Jeroen en ik gingen in overleg en binnen een minuut was de uitkomst helder. Al die Kruiken en Kruikinnen langs de kant mogen we niet langer laten wachten. Kom, we gaan te voet of in de achterbak van de limo.”
Jeroen: “Ik zag de bezorgde blikken van de vrijwilligers die even met de handen in het haar stonden. Nee, de Prins niet op zijn wagen! Dat kan toch niet, wat zegt het protocol? Voor ons was het geen issue. Wat maakt het uit dat we in de limo de rit vervolgen? Het was een geweldig feest. Handen schudden, foto’s maken en gewoon doorgaan alsof er niets aan de hand was. Dit is precies zo’n voorbeeld dat aangeeft dat Robèrt is wie hij is. Prins of geen prins. Het feest telt en de Prins staat daar niet boven, maar er middenin.”
Het moet gewoon goed
Hoewel Prins en Adjudant pas enkele weken weten dat ze dit seizoen nogmaals aan de slag mogen, zijn de voorbereidingen direct begonnen. Robèrt: “Mijn proclamatie, de aankondiging van een nieuw jaar als Prins, die ik afkondig op Elf-elf is op enkele details na al af. Zoals voorgaande jaren ging het ook nu in etappes. Eerst een schets van de inhoud. Dan de details. Vervolgens toch nog een keer intensief schrappen en dan verschijnt er eindelijk een tekst waarnaar ik op zoek was. Nee, ik ben geen type dat zich er makkelijk vanaf maakt. Het moet gewoon goed. En Jeroen is precies zo. Want als ik zeg: “hey, weet je het al van die en dat, zus en zo?” Dan is zijn antwoord steevast: “ja, dat wist ik al. Is geregeld.” Onze jarenlange vriendschap is de afgelopen tijd alleen maar intenser geworden, ik kan blind op hem vertrouwen. Daarin schuilt een belangrijk deel van ons gezamenlijke succes. Door een goede voorbereiding, kennen wij de details van de evenementen en bezoeken. Daardoor is er geen stress, maar kunnen wij volop genieten. Dat straal je uit en heeft dus uitwerking op het feest dat je met elkaar viert.”
Extra lucht
Voor komend seizoen staat er weer genoeg op de agenda waar de heren naar uitkijken. Jeroen: “Het is om te beginnen erg prettig dat het Carnavalsseizoen wat langer duurt. Want het was af en toe proppen vorig jaar. We hebben nu vier weken extra en dat geeft lucht in het programma. Plus de mogelijkheid om meer aanvragen te kunnen honoreren en mensen daardoor ook meer aandacht te kunnen schenken. Desalniettemin loopt de agenda inmiddels al aardig vol. En zo hoort het!”
Afscheid Willemsplein
Het is voor de Carnavalsstichting een jaar van verandering op meerdere fronten. Dat begint meteen op Elf-elf, dat de laatste keer gevierd wordt op het Willemsplein. Robèrt: “Jeroen en ik zaten samen in de feestcommissie die het feest naar buiten heeft gehaald. Elk jaar is het drukker en dat is mooi om te zien. Dat het Willemsplein plaatsmaakt voor een nieuwe plek, dat is prima. Zolang het openbare karakter gewaarborgd blijft, komt het met die locatie vast wel goed.”
Krachtig door mee te veranderen
Met nieuwsgierigheid kijkt de Prins uit naar de lancering van een nieuw evenement, Zumme Zinge?!, dat het Blèrconcours vervangt. Robèrt: “Ja, het is absoluut jammer dat één van de grootste evenementen uit de geschiedenis van Carnaval in Kruikenstad nu verdwijnt. Maar tegelijkertijd moet je reëel zijn en actie ondernemen als een bepaalde formule is uitgewerkt. Carnaval blijft zich ontwikkelen en blijkbaar is er behoefte aan iets anders. De tijd waarin 25 orkesten in de sporthal een stevige competitie met elkaar aangingen, is niet meer. Daar denk ook ik als oud-deelnemer en gepassioneerd muzikant met weemoed aan terug. Maar we staan aan de vooravond van een nieuw eigentijds event dat ook kan uitgroeien tot iets moois!” “Sowieso is Kruikenstad krachtig, door die bereidheid om mee te veranderen”, vult Jeroen aan. “We hebben niet zo’n rijke en vastomlijnde historie als sommige andere carnavalssteden. Dat zorgt er juist voor dat we flexibel zijn en meebewegen met de tijd. Misschien is dat wel een van de redenen waarom er zoveel mensen van buiten de stad hiernaartoe komen. Het carnaval in Kruikenstad past bij de tijd van nu en iedereen kan zich hier thuis voelen en zichzelf zijn.”
Mooie momenten in het verschiet
Voor de derde achtereenvolgende keer Prins van Kruikenstad zijn en het feest van vorige jaren overtreffen. Kan dat wel? Robèrt: “Overtreffen dat hoeft niet. Stel dat het zo goed is als vorig jaar, dan krijg ik al meer dan ik me zou kunnen wensen. Er zijn verschillende momenten waar ik nu al naar uitkijk. Op het Centraal Station aankomen met al die Kruiken en Kruikinnen die op je wachten, inclusief onze familie en vrienden. Dat is meteen een kippenvelmoment. Maar ook de avond ervoor is zeer speciaal moment. Dan nemen we met het gehele Gevolg namelijk afscheid van onze partners. Dat is erg bijzonder en gezellig! En natuurlijk niet te vergeten aan het eind van Carnaval, tijdens Et Sebiet, samen met Jeroen in het bekende bakje op d’n Heuvel om de Kruikenzeiker van z’n sokkel te halen. Verder hoop ik vooral dat ik dit jaar net zoveel blije gezichten mag zien als de jaren ervoor. En als we dan tijdens d’n Opstoet ook nog zonnebrand moeten smeren, dan is het feest helemaal compleet!”
